defterlerimi karistiriyordum. "tanri beni her seye ragmen seviyor olabilir." diye yazmisim bir kac yil once. gulmekten kendimi alamadim. yine platonik takiliyormusum.....

"onun mutlu oldugunu gormek hosuma gidiyor. mutlu olmayi cok hak ediyor. sanirim onun gibi fazla insan yok, yani oyle tahmin ediyorum. cok uzuldugunu, aci cektigini biliyorum. ama vazgecmedi. hayal ettigi seyden soz ediyorum. ve simdi her sey yoluna giriyor gibi. bunu yazarken agliyorum her nedense! banyoda makyajini temizliyordu. yanina gittim. sarildik. cok iyi geldi. neden agladigimi bilmiyorum.

(...)

onu son gorusumde, y. bana mutlu olmayi hak ettigimi soylemisti. her seyi hak ettigimi ve mutlu olmami istedigini. biri bana bunu ilk defa soylemisti. 'mutluluk' ve 'hak etmek' benim icin ilk defa yan yana gelmisti. neden diye sormak istedim. mutlulugu neden hak ettigimi bilmiyordum. panik oldum, cok tuhaf degil mi. biri hakkimda yanlislikla iyi dusunur diye korktum. halbuki dunyada olan her sey biraz yanlislikla."