131212 0252

"mutsuzluk, seni icine ceken bir karadelik gibi sanki" demisti bana. mutsuzluk aslinda daha cok, bir tumore benziyor. hayatimin herhangi bir yerinden baslayip her yerine sicrayan, yayilan, sonunda nereye baksam onu gordugum, yapis yapis, simsiyah, kocaman bir tumor mutsuzluk. ben temizlemeye calistikca, her yere bulasiyor sanki. ellerime bulasiyor once, gozlerime, dudaklarima, beni ele geciriyor. sonra benden bagimsizlasip odama, giysilerime bile bulasiyor. her yerde mutsuzluk tumorleri. bir hastalik bu. bazen benden once gidiyor gidecegim yerlere. yururken bir sokagin basinda onunla karsilasiyorum. boyle olmayacak.

sorularina cevaplar istiyor o. ben sorulardan korkup onlari gecistirmez ve gercek cevaplari bulursam, o zaman kuculecek hepsi.




ve insanin bir tumorle yasamaya calismasi kolaycilik degildir.