belki bi gun butun o gereksiz huzunleri balkondan firlatir, yavasca kanat cirpip gozden kayboluslarini izlerim. (arkalarindan bi de sigara yakarim.) ama bi kismini mutlaka odamda saklar arada bir cikarip tozlarini alirim. yarim yamalak vedalasmalar, cok ama cok yalniz kalislar, son oldugunu bilmeyen son opucukler, guzel ruyalardan pisslik gerceklere uyanislar.. sakin kusmesinler, hissedilmek icin buyuk yolculuklar gerektirdiler. belki bi gun insanlarimi daha az uzer, hak ettikleri gibi daha cok gulumsetir ve gururlandiririm. birden kendimi o karanlik gezegende bulup suratimi asarak azicik vaktimizin icine etmem mesela.. belki bi gun, yeniden inanirim. yeniden asik olur ve bu kez cok tatli bi sarkiyi arka arkaya on yedi defa dinleyerek sevdigim adama kucuk sacma ve umutlu siirler yazarim.. olur ya belki.. yasayip goruruz – sikca soylenildigi gibi!