ne dersin; hadi biraz bunalım yapalım, depresyon yapalım, intihar eğilimi doruklara çıksın, bi kez daha aşırı dozda yalnızlık alalım, indirelim perdeleri açmayalım, kapıları kilitleyelim, evdeki bütün aynaları tuzla buz edelim, biraz kan da dökelim ki gerçeklik versin sahneye, sonra susturalım her şeyi - sessizlikteki o garip huzuru bulalım, mazoşizmimizle barışalım.

başka ne yapacaktık.

*artık kendinden bahsetmeyi göze alamadığını fark etmekten daha kötü bir şey varsa, o da çoktandır karşıda seni dinleyecek kimsenin olmaması.