bu şarkılar bu kadar güzel olmasaydı, başka biri olurdum, dedim. 'para' çalıyordu. aslında her şekilde, başka biri olurdum, her farklı küçük olasılıkta. dinlemediğim her üzgün şarkıda ve bana söylemediğin her sözde, seni tanımadığım her günde. başka biri olmak için sonsuz tane olasılık varken, sonsuz olasılığın diğer sonsuz tanesi değil de bu oldum, merhaba. kader kavramı da burdan besleniyor olsa gerek; ve böyle bakınca, saçma gelmiyor aslında. her şey olup bittikten sonra başlıyordur kader denen şey belki. insanlar başka neler olabilirdi diye düşünüp çıldırmasın diye, bir küçük avuntu. çaresizliğin sonundaki kabulleniş anı gibi. canını da yaksa, seni kurtaracak güzellikteki şarkılar gibi.

bazen herkes tek yaptığının kuyruğunu dik tutmak olduğunu bilir, ama senin yine de kuyruğunu dik tutman gerekiyodur.