yine kurallar lazim
yine yalnizligi ogrenmem lazim
yine dusunmeyi durdurmam lazim
yine sessizlige kalbimi acmam
her sabah evden cikarken sikica kapatmam lazim
yine sakin sakin sakin olmam lazim

ne yapip edip ofkesine sahip cikmali insan. ofke gidince her sey hoop en basa donuyor.

fark ettim ki gozunuze sokmadikca yapilan hicbi seyin kiymeti yok. napalim ben susmayi tercih edecegim uzunca bi sure daha. eskiden butun bunlari ne kadar kolaylikla yapardim, tanrim. bir kez cikarinca kafani cemberin disina, bir daha hicbir sey eskisi gibi olmuyor. cekilen acilarin bile tadi ayni degil. bazen kendimi bulamiyor ve bu yeni insana ve onun zihnine alisamiyorum.

yine geri sayimlara basladim. bu iyi degil. "simdi" guzel bir zaman araligi mesela. bir seylere baslamak ve son vermek icin. gelecekle konusacak bi seyimiz yok ki su an. masaya sadece simdi'yle ikimiz oturalim.

mail kutumun derinliklerinde bir fotograf var ve o fotografi yine silemedim. gecen gun bir sey gordum internette: "with a little luck, you may never fall in love again." hafifce guldum ilk okudugumda sonra hakikaten dedim. ask kotu biri, ve her nedense o yokken her sey onunla ilgili.

gozlerini kapadiginda
–ama cok yakindan–
kirpiklerinin nasil parladigini gorebilirdiniz
onu opuyor olsaydiniz belki siz de
gozlerinizle bir fotograf cekip saklardiniz

bu sabah sia'nin elastic heart videosunu izledim, ve sanirim biraz sarsildim. ustune bir seyler yazmak istedim o an ama ders calismam lazimdi, vazgectim. insan gun icinde birsuru sey yapiyor ama o 'seylerin' bir seyler hissettirmesi pek nadir. kalbine dokunmasi ise genellikle imkansiza yakin. ama bu sabah izledigim sey kalbine dokunan cinstendi iste. shia'nin bakislari hala aklimda. en cok, kizin tekrar kafese girip shia'nin sirtina ciktigi ani sevdim sanirim. uzlasmak guzel sey.

icim daraliyor birkac gundur. birden, bir anda geliyor o sikinti, sonra napsam gecmiyor. kutuphanede gecen verimsiz saatlerden sonra kalktim eve geldim bugun de erkenden. son zamanlardaki tus buddy'im ibrayim'e gittigimi haber verirken biraz utandim ve "sorun sende diyil, bende." demek istedim.

keske bazi seyler boyle olmasaydi. cunku bence yazik. keske uzlasmanin bir yolu olsaydi. bazi cumleler sarf edilmemis olsaydi, uzlasirdik belki. hep bunu dusunuyorum.

bir sey hatirladim: aylar once ruhlarimizi buyuk, beyaz carsaflara benzetmistim, neden bilmiyorum. benimki kirli, delik desikti, ve tamiri uzun surecekti. –ruh carsafi. ahha. bak bunu su an yapamazdim.

her seyi gosterin bakalim. kusarcasina, hic ara vermeden, her seyi gosterin.