"Geçmiş yaşamı, tümüyle kendini kozmik esintilerden korumak için diktiği bir dizi derme çatma paravanadan ibaretti. Isabel de sonuncu pırıltılı bez parçasından başka bir şey değildi. Bu ipek paçavraların sayısı ne de çoktu ve ağzı ardına kadar açık o kara boşluğu onlarla örtebilmek için nasıl da çabalamıştı. Geziler, narin ciltli kitaplar ve yedi yıl süren coşkun bir aşk. Bu paçavralar dışarda esen rüzgârla havalanıyorlar, yırtılıp birer birer yere düşüyorlardı. Boşluk örtülemez. Uçurum solur ve her şeyi içine çeker."

Vladimir Nabokov, Kanat Carpmasi
Cev.: Seniha Akar