boyle zamanlardi. tipki boyle, belirsiz, donuk, belki de ayni fikirler aklimda ucusan. umutsuz zamanlardi. sonra birden, butun bulutlari dagitan, guclu bir isik. tanik oldugum sihirlerinden biri hayatin, belki de en sevdigim; bir insanin aynasinda gordum kendimi.

simdi, saniyorum, tukettik butun sihirleri. simdi bu colde, herhangi bir guzellikten, ilhamdan yoksun, tek basimayim. ve gurultulu kahkahalarimiz bunu degistirmeyecek.