1 Ekim 2015 Perşembe
chet baker'dan my funny valentine caliyor ve ben biraz gozyasi dokuyorum; aslinda onun sesindeki duruluk -daha guzel kelimeler vardir muhakkak ifade edecek ama ben bulamiyorum iste simdi- bunu biraz hak ediyor.. ilginctir, bazen, bazi sarkilari dinlerken sunu diyor insan: daha once bu kadar huzunlu hicbir sey dinlemedim. dinlediginiz sey sahiden de o an icin dunyanin en huzunlu seyi oluyor ama. garip, anlik bir tamamlanmislik. sanirim bunun icin biraz gozyasi dokulebilir.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
huzur verici bir müziğe sahip ispanyol parçası demişti bir seferinde biri, la flor de estambul şarkısı için. peki ben niye her seferinde hüzünleniyordum.huzur yerine hüzün düşüyordu payıma. ilginç olan hüzünlendikçe tekrar ve tekrar dinleyip yine yeniden hüzünleniyordum. zaman ve mekan kavramını, hatta kendimi yitiriyordum. hâlâ da öyle. bu iyi bir şey mi bilmiyorum. ama sevdiğime göre iyi bir şeydir sanırım.
YanıtlaSil